کشفیات تصویری تلسکوپ جیمز وب جزو برترین دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب هستند. این کشفیات نشان دهنده قدرت زوم تلسکوپ جیمز وب را نشان می دهند که یک شاهکار علمی در دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب است و با شرکای بین‌المللی ناسا امکان انجام مطالعات آن را فراهم می‌آورد تا مرزهای آنچه را که می دانیم پیش ببرند. بیل نلسون، مدیر ناسا، گفت
: هر تصویر جدید یک کشف جدید است و دانشمندان در سراسر جهان را قادر می‌سازد تا سؤالاتی بپرسند و به آنها پاسخ دهند.
هزاران مهندس، دانشمند و سرمایه گذار شور و اشتیاق خود را در فرآیند کشفیات تلسکوپ جیمز وب گذاشتند و تلاش های آنها برای بهبود درک ما از منشاء جهان و جایگاه ما در آن ادامه خواهد یافت.بخش عظیمی از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب ثبت تصاویر حیرت انگیز از اعماق فضاست که این تصاویر طی سال های پی در پی گرفته شدند و جزو کشفیات تلسکوپ جیمز وب به شمار می آیند در ادامه به برسی چند تصویر ثبت شده در سال طی سال های 2021-2023 از این تلسکوپ می پردازیم.
اگر شماهم علاقمند به کاوش در جهان فراتر برای کشف های جدید هستید برای خرید بهترین تلسکوپ ها با دقت بالا و قیمت مناسب از این لینک دیدن کنید : خرید تلسکوپ
فهرست مطالب
- سجابی Rho Ophiuchi
- خوشه کهکشانی SMACS 0723
- خوشه ستاره NGC 346
- کهکشان NGC 1672
- سحابی عقاب M16
- کهکشان Messier 74
- سحابی 30 Doradus
- کشف بخار آب اطراف ستاره PDS 70
سحابی Rho Ophiuchi
در تصویر زیر یکی از کشف های این تلسکوپ، سجابی Rho Ophiuchi که نزدیکترین منطقه ستاره ساز به زمین است. فواره‌هایی که از ستاره‌های جوان منفجر می‌شوند، از روی تصویر عبور می‌کنند و بر گاز بین‌ستاره‌ای اطراف اثر می‌گذارند و هیدروژن مولکولی را روشن می‌کنند که به رنگ قرمز نشان داده شده است. برخی از ستارگان سایه گویای یک قرص دور ستاره ای را به نمایش می گذارند که ساخت منظومه های سیاره ای آینده است.
خوشه کهکشانی SMACS 0723
این تصویر یکی از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب است که عمیق ترین و واضح ترین تصویر مادون قرمز از جهان دور را تا به امروز تولید کرده است. این عکس از خوشه کهکشانی SMACS 0723 که به عنوان اولین میدان عمیق جیمز وب شناخته می شود، مملو از جزئیات است. هزاران کهکشان از جمله کم نورترین اجرام مشاهده شده در مادون قرمز برای اولین بار در دید این تلسکوپ ظاهر شده اند.
کشف خوشه ستاره NGC 346 یکی از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب
NGC 346 یک خوشه ستاره ای در یک کهکشان نزدیک به نام ابر ماژلانی کوچک است که حدود 200000 سال نوری از زمین فاصله دارد. این توده‌ها، قوس‌هایی از گاز و غبار را نشان می‌دهد که ستارگان و سیارات به‌عنوان ماده اولیه در طول شکل‌گیری‌شان استفاده می‌کنند. ابر ارغوانی در سمت چپ که دیده می شود، بقایای یک انفجار ابرنواختری از یک ستاره عظیم است. داده ها همچنین ستاره های جوان، داغ و پرجرم را نشان می دهد که بادهای قدرتمندی را از سطح خود به بیرون می فرستند.
کهکشان NGC 1672
کشف کهکشان مارپیچی NGC 1672 یکی دیگر از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب است، اما ستاره شناسان آن را به عنوان مارپیچ “میله ای” دسته بندی می کنند. در مناطق نزدیک به مرکز خود، بازوهای کهکشان‌های مارپیچی میله‌ای عمدتاً در یک نوار مستقیم از ستاره‌ها در سراسر مرکز قرار دارند که هسته را در بر می‌گیرند. داده‌ها اجرام فشرده‌ای مانند ستاره‌های نوترونی یا سیاه‌چاله‌ها را نشان می‌دهد که مواد را از ستاره‌های همراه و همچنین بقایای ستاره‌های منفجر شده بیرون می‌کشند. داده های این تلسکوپ پر شدن بازوهای مارپیچی با غبار و گاز را نشان می دهند.
سحابی عقاب M16
کشف Messier 16 ، یکی دیگر از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب است که به عنوان سحابی عقاب شناخته می شود،یکی از مناطق معروف آسمان است که اغلب به عنوان “ستون های آفرینش” شناخته می شود. یکی از کشفیات تلسکوپ جیمز وب تصویر ثبت شده از این سحابی است. این عکس ستون‌های تاریک گاز و غبار را نشان می‌دهد که چند ستاره نوپا باقیمانده در حال شکل‌گیری را پوشانده است. نقاطی که در تصویر مشاهده میکنید، ستارگان جوانی هستند که مقادیر زیادی اشعه ایکس از خود ساطع می کنند.
برای اطلاعات بیشتر از تاریخ ناسا و کشفیات آن در کتاب The NASA Archives. 40th Ed. می خوانیم که با وجود شکست‌های گاه و بی‌گاه و غم‌انگیز در تاریخ ناسا، پروژه فرود آپولو روی ماه همچنان به عنوان کلمه‌ای برای نبوغ آمریکایی باقی مانده است. شاتل‌های فضایی بالدار ایستگاه فضایی بین‌المللی و مجموعه‌ای خیره‌کننده از ماهواره‌های نجومی و فرودگرهای روباتیک را پیشروی کردند و برنامه‌های رصد زمین درک ما از کیهان و مکان شکننده دنیای خانه‌مان را در آن تغییر داده‌اند. در طول تاریخ 60 ساله ناسا، تصاویر نقش اصلی را ایفا کرده اند.
ثبت تصویر کهکشان Messier 74 از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب
Messier 74 از کشفیات تلسکوپ جیمز وب یک کهکشان مارپیچی است مانند کهکشان راه شیری ماست که ما از نقطه نظر خود روی زمین به صورت رو به رو می بینیم. حدود 32 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد. Messier 74 به کهکشان فانتوم لقب گرفته است زیرا نسبتاً کم نور است و تشخیص آن با تلسکوپ های کوچک را نسبت به سایر کهکشان های موجود در فهرست کهکشان ها از قرن هجدهم دشوارتر می کند. در این کهکشان که یکی از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب است گاز و غبار را در مادون قرمز ترسیم می کند در حالی که داده ها فعالیت پرانرژی ستاره ها را در طول موج پرتو ایکس نشان می دهد. داده های نوری هابل ستارگان و غبار اضافی را در امتداد خطوط گرد و غبار به نمایش می گذارد.
سحابی 30 Doradus
از مهم ترین دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب تصویربرداری در اعماق فضاست و در این عکس ثبت شده یکی از برجسته‌ترین عکس‌های ستاره‌ای را که بشریت به آنها نگاه کرده است، مشاهده می کنیم. این سحابی، ناحیه‌ای به وسعت 340 سال نوری را دربر دارد. دهانه گازی محل تولد هزاران منظومه ستاره ای را نشان می دهد که کهکشان ها پس زمینه را روشن می کنند. در این تصویر که وسعت آن 340 سال نوری است، دوربین مادون قرمز نزدیک تلسکوپ وب (NIRCam) ناحیه ستاره‌زایی سحابی رتیل را در نوری جدید نشان می‌دهد که شامل ده‌ها هزار ستاره جوان که قبلاً هرگز دیده نشده‌اند و قبلاً در کیهان پوشانده شده‌اند، است.
برای مشاهده اجرام کم نور و عمیق آسمان، تلسکوپ خود را به آسمان های تاریک تر ببرید.با تلسکوپ Celestron 127EQ Newtonian می‌توانید سیارات، ماه، خوشه‌های ستاره‌ای و اجرام درخشان‌تر در اعماق آسمان مانند سحابی شکارچی و کهکشان آندرومدا را در شب مشاهده کند و با مورب ستاره تصویری ایستاده، میدان یاب را برای استفاده به‌عنوان میدان نقطه‌ای در طول روز ایده‌آل می‌کند.
کشف بخار آب اطراف ستاره PDS 70 یکی از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب
از جدیدترین دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب، اندازه گیری بخار آب در فاصله کمتر از 100 میلیون مایلی است. منطقه ای که ممکن است سیارات صخره ای و زمینی در آن شکل بگیرند. این اولین کشف آب در ناحیه زمینی دیسکی از دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب است که میزبان دو یا چند پیش سیاره بوده است. در تصویر زیر یکی از آن سیارات در بالا سمت راست قابل مشاهده است.
همانطور که می دانیم آب برای زندگی ضروری است. با این حال، دانشمندان درباره چگونگی رسیدن آن به زمین و اینکه آیا همین فرآیندها می توانند سیارات فراخورشیدی صخره ای را که به دور ستاره های خود می چرخند، دربرد گیرد بحث می کنند. با در نظر گرفتن توانایی بالای قدرت زوم تلسکوپ جیمز وب مطالعات جدید از منظومه سیاره ای PDS 70 که در فاصله 370 سال نوری از ما قرار دارد به دست آمده. در اطراف این ستاره میزبان هر دو دیسک درونی و بیرونی از گاز و غبار است که با شکافی به وسعت 5 میلیارد مایل (8 میلیارد کیلومتر) از هم جدا شده اند و در داخل آن شکاف دو سیاره غول گاز شناخته شده قرار دارند.
اندازه‌گیری‌های جدید در دستاوردهای تلسکوپ جیمز وب ناسا MIRI (ابزار فروسرخ میانی) بخار آب را در دیسک داخلی منظومه در فاصله‌های کمتر از 100 میلیون مایلی (160 میلیون کیلومتری) از ستاره، منطقه‌ای که ممکن است سیارات صخره‌ای و زمینی شکل بگیرند، شناسایی کند.
PDS 70 یک ستاره از نوع K، سردتر از خورشید ما است و تخمین زده می شود که 5.4 میلیون سال سن داشته باشد. با گذشت زمان، محتوای گاز و غبار دیسک های تشکیل دهنده سیاره کاهش می یابد یا تابش و بادهای ستاره مرکزی چنین موادی را بیرون می‌زند و غبار به اجرام بزرگ‌تری تبدیل می‌شود که در نهایت سیاره‌ها را تشکیل می‌دهند. از آنجایی که مطالعات قبلی نتوانستند آب را در نواحی مرکزی دیسک‌های قدیمی تشخیص دهند، در این پروژه که یکی از حیرت انگیزترین دستاورهای تلسکوپ جیمز وب خوانده می شود ستاره‌شناسان مشکوک شدند که ممکن است در برابر تشعشعات شدید ستاره‌ای جان سالم به در نبرد که منجر به ایجاد یک محیط خشک برای تشکیل سیارات سنگی می‌شود.
در پی این کشف یکی از دستاورهای تلسکوپ جیمز وب اخترشناسان هنوز هیچ سیاره‌ای را شناسایی نکرده‌اند که در دیسک داخلی PDS 70 شکل می‌گیرد. با این حال، آنها مواد خام برای ساختن سیارات سنگی را به شکل سیلیکات می‌بینند. تشخیص بخار آب به این معنی است که اگر سیارات سنگی در آنجا تشکیل شوند، از همان ابتدا آب در دسترس خواهند داشت.
در این مطالعات که یکی از برجسته ترین کشفیات تلسکوپ جیمز وب خوانده شده، یکی از احتمالات این است که مولکول‌های آب در جایی که اتم‌های هیدروژن و اکسیژن با هم ترکیب می‌شوند، تشکیل می‌شوند. احتمال دوم این است که ذرات گرد و غبار پوشیده از یخ از دیسک بیرونی با دمای پایینتر به دیسک داخلی با دمای بالا منتقل می شوند، جایی که یخ آب تصعید می شود و به بخار تبدیل می شود. چنین سیستم انتقال حیرت انگیز خواهد بود، زیرا غبار باید از شکاف بزرگی که توسط دو سیاره غول پیکر حک شده است عبور کند.
سوال دیگر در این دستاورد تلسکوپ جیمز وب این است چگونه آب می تواند تا این حد نزدیک به ستاره زنده بماند، در حالی که نور فرابنفش ستاره باید هر مولکول آب را از هم جدا کند. به احتمال زیاد، مواد اطراف مانند گرد و غبار و سایر مولکول های آب به عنوان یک سپر محافظ عمل می کنند. در نتیجه، آب شناسایی شده در دیسک داخلی PDS 70 می تواند از نابودی جان سالم به در ببرد.